Na regen komt zonneschijn, toch?

Na regen komt zonneschijn zegt het spreekwoord. Op reis heb je er niet veel aan, want de timing is onduidelijk. Dus verlaat ik me op de buienradar, die bevestigt wat ik vannacht hoorde: aanhoudend regen. En die geeft ook aan dat het tussen 8 en 9 droog wordt. Later nog een kans dat een buitje me inhaalt, maar ook kans op zon. 

Als ik om 9 uur met mijn tassen naar de garage loop hebben de auto’s nog steeds de ruitenwissers aan, iets vertraging?

Een kniesoor die daar op let, dus ik vertrek in - weer - drizzle. Door een plat, bijna Nederlands landschap. En regen kennen wij ook. De akkerbouwers hebben hier giga zelfrijdende beregeninginstallaties van wel 150m lang, zo te zien computer- en gps- gestuurd. Hi-tech, maar het lijkt me vandaag zonde van het geld. 

Na 35km houdt het op met zachtjes regenen. Ik kijk op de radar en concludeer dat ik beter even kan schuilen, maar waar in dit grote akkerbouwland? Gelukkig vind ik 1 km verder een benzinestation met drankautomaat. En een warme heater. 

Daar wacht ik 5 kwartier met 3 x warme chocomelk totdat de bui over is getrokken, het beeld buiten correspondeert echter niet met de radar, wiens fout is dat eigenlijk?

Zo’n verblijf is op zich wel boeiend. Het winkeltje met wat automaterialen wordt gerund door man + vrouw van ca. 50. Hij een ‘bezig’ type die af en aan loopt en regelt. Voor haar kan ik geen kwalificatie bedenken, ze staat er gewoon (mooi te wezen?). Met een grote tatoeage in het decolleté. Bah!  

En mijn pogingen tot enig contact worden niet beantwoord. Dat zie ik ook bij de klanten die - 1 per 5 minuten - komen tanken, geeft ze een afstandelijke begroeting. En tussendoor zuchten, tsjonge. Ik moest denken aan Brigitte Kaandorp’s ‘ik heb een heel zwaar leven’. 

De manier waarop hij en zij communiceren doet niet vermoeden dat er sprake is van een ‘gezellige liefdesrelatie’.  

Nadat de bui - volgens de radar - voorbij is stap ik maar weer op, de vraag is alleen: hoe ver? 

Over 5 km is er een hotel, dus ik heb een escape als het blijft regenen. En dat doet het, maar dat zorgt bij mij voor een soort verbetenheid. Tenzij ik het te koud krijg fiets ik door, ik ben niet voor niets al nat, natter kan niet. Gelukkig heb ik een goede regenjas, waterdicht (echt) en ademend (check). En met de capuchon onder de helm loop er geen water langs de nek naar binnen. 

Gelukkig wordt het weer heuvelachtiger, ik krijg het weer warm, ook al ligt de temperatuur steeds rond 10C. Maar met dit weer is  het niet vreemd dat ik al 2 dagen geen andere fietsers heb gezien. 

Na de saaie 1e 50K wordt het weer mooi. De natuur is hier duidelijk verder, ik zie al rode kersen!

Op de kaart zag ik dat ik in een merengebied kom, dus laag dacht ik. De werkelijkheid is anders, de meren liggen boven op 500m en de laatste 50 km gaan stevig (steil) op en af. De 900 hm zijn behaald in 40km, dan kunnen ervaren fietsers nagaan hoezeer het klimmen was. Maar ik heb nog steeds de goede benen, ‘pas de problem’. 

Ik heb gezien dat de camping in Faremans diverse huuraccommodaties heeft, dus ik vraag of hij een alternatief heeft voor mijn tentje (want de zin heb ik nog niet gezien). Hij biedt een 6-persoons safaritent aan voor € 16,—. Voordat hij zich bedenkt hap ik toe. En als ik terug kom uit de lekker warme douche regent het weer eens. 

Eten kan 200m verder: een heerlijke pizza, een paar biertjes, ijs en koffie toe voor €20,—. Dat is een beetje compensatie voor een pittig dagje. Maar nu kan ik het doel in 4 dagen halen, mits . . . . 
De voorspellingen zijn gematigd positief. 

De cijfers:

Dag: 101 km en 903. 

Totaal: 1.190km en 10.885 hm.