Donnerwetter!

Vandaag de eerste bui gehad, een echte. 15 km voor mijn doel, Poligny, hoorde ik ds eerste donder in de verte toen ik een NL paar sprak die naar Nederland reden. Dus maar snel door, nadat ik de hele dag rustig aan had gedaan.

Afgezien van een paar spatjes bleef het droog tot 3 km voor de finish. Kijkend naar de lucht leek schuilen niet veel te helpen (achteraf gezien wel) dus maar door. Tijdens die 3 km vals plat ging de hemel open. Ik reed door sloten van 10cm water. Maar op het industrieterrein was geen schuilplaats, dus zsm naar het Centrum. Maar waar is dat? Er was 100m zicht door de regen, op de kaart stond onvoldoende details en mijn iPhone hield ik liever droog. En volgens de beschrijving zou ik er na 108 km moeten zijn, stand 109. Dus het eerste het beste (?) hotel maar binnen gegaan. En na een warme douche en droge kleren voelt het weer beter. Omdat het weer droog was naar het echte centrum gewandeld, 2 km verder. Het aanbevolen hotel lijkt beter??

Vandaag had ik wel een dipje, misschien wel door de saaie camping. Die paar Franse senioren met een camper lijken mij maar een vreemde snuiter te vinden. Ze zijn amper ouder, maar er is zeker sprake van een bewegingskloof. 

Ik kijk al uit naar de terugreis. Het fietsen is leuk en boeiend, maar alleen op pad is niet echt mijn ding geloof ik. Maar na vandaag zit ik op bijna 1.000 km van de 1.500. Nog 6 fietsdagen. Morgen ‘verplichte’ rustdag, want de weergoden hebben een lagedrukgebied boven deze regio voorzien. Hopelijk is dat maandag een beetje opgevuld, tenslotte was de bui van vanmiddag ook later gepland. De voorspellingen zijn - voor heel ZO-Frankrijk niet hoopgevend. Als de berichten uitkomen weet ik niet waar al dat water heen moet. 

Het fietsende gezin dat gisteravond nog de camping opkwam heeft ook een BOB en de mevrouw kwam vanmorgen even checken hoe ik de pootjes er aan had gemaakt, zodat het een tafeltje is als je m omkeert. Dat idee spreekt iedereen met een BOB aan. 

Het paar uit Steenbergen dat ik onderweg ontmoette (2x Santos + Rohloff met beltdrive) fietsten heel wat af, maar kenden Soetens nog niet. Daar konden ze wel wat mee. Ze vertelden me dat het zuidelijke deel erg mooi was, maar ook pittig klimmen. Maar of ze al weten wat ze nog voor de boeg hebben? Ze gingen naar Heerlen, dus vermoedijk de variant die om de Ardennen loopt. 

De route heeft weer een aantal ‘stukjes Limburg’. De hoogte van de route schommelt tussen 240 en 400 meter boven NAP. 

Zo’n gesloten sanitair geeft praktische problemen. Ik zie de vrouwelijke tentkampeerders alle hoekjes van het terrein opzoeken, en iedereen zit met het opladen van zijn apparatuur. Toch niet gek om 2 accupacks bij me te hebben. Ik neem maar geen koffie, toch moet ik na 10km een eigen variant van de Dumoulin-act uitvoeren. En net als bij het fietsen kom ik niet aan zijn tijd. 

Ik merk dat ik zuidelijker kom, koolzaad is uitgebloeid, de fruitbomen zijn verder, de mais staat hoger  en er komt wijnbouw in beeld. Qua dorpjes is het beeld wisselend, een enkel pareltje. Maar overheersend is het beeld dat van een verlaten platteland. De oudjes blijven, maar de jeugd trekt weg. O ja, en de boeren blijven en zullen vast grootschaliger worden. 

Ik passeer Marnay, officieel halverwege doel en Maastricht. Een mooi stadje, eindelijk. 

Maar ook hier (nog) weinig recreatieve bezigheid. De camping toont op een groot bord : ‘snack ouvert toujours’. Dat betekent dat ik een cola kan krijgen en wegwerken tussen de klussende mannen. 

Dus is mijn hoop voor de koffie gevestigd op Saline Royal, de Unesco-site. Er zit 1 bar tegenover de ingang en die doen goede zaken. Dat wil zeggen: het zit er vol. Maar de ca. 60-jarige mevrouw, die als enige bedient, kan het totaal niet aan en dat zie je haar aan. Dat gecombineerd met haar kleding (zwart shirt met vrij veel kant en bloot en een geen-model zwart leren rokje) maakt dat ik niet boos kan worden, alleen een beetje verdrietig. Na een kwartier kan ik eindelijk mijn bestelling opgeven, bij de gratie Gods kan ik bij de koffie een soort kersenvlaai krijgen. Als ik die vooraf had gezien . . . 

Ik kan eten in het restaurant van het hotel en het smaakt goed. De mevrouw is uitermate vriendelijk, dat geldt ook voor de vele mannen die er rondlopen c.q. zitten. Maar ik zie er maar 1 werken, de mevrouw. En dat in een ambiance die bij ons in de jaren 70 al gedateerd was. En met een ‘receptie’ waar malle Pietje (in onze jonge jaren de vriend van Swiebertje) zich volledig in thuis zou voelen. En er is zowaar een prima Wi-Fi. Ik vind het niet gek, ik vind het wel ‘heel biezonder’.
Het is een interessante ervaring,

De cijfers:

Dag: 108km en 1.005 hm

Totaal: 970km en 8.545hm. 

Wordt vervolgd.