Een dag niet gefietst is . . . .

Ik wilde in de blog van gisteren een paar dingen aanpassen, maar ik kan het begin en einde van de tekst op mijn scherm niet meer bereiken. 

Ik was al ruim voor de wekker wakker. Die wekker moest wel, want ontbijt op zondag is tussen 8-9. 

En ook dit is weer een bijzondere ervaring. In de voorzaal (voor de bar), wat volgens mij een soort chauffeurscafe is/was, staat een tafel vol met vele soorten (Franse) kazen en een verzameling cakes. Cakes met vulling, van zoet tot hartig. Maar geen brood. Ik moet toch wat eten en dat zie ik ook de Fransen denken, dus voorzichtig wordt er geproefd. 

Gelukkig komt madame en annonceert dat er meer volgt: yoghurt, brood, sap en koffie/thee. 

Ze loopt de benen uit haar gat, brengt chocola bij de mevrouw die thee wilde etc. Je ziet haar doorlopend denken ‘hoe kan ik het rangschikken in mijn schedel’?

Naar buiten kijkend zie ik dat dit een uitgelezen dag is voor een boek. Languit op bed, want ‘de Tour win je in bed’ (Joop Z.). En met 9C mag de kachel bijna aan. Ter bevordering van het droogproces van mijn natte spullen draai ik de radiatorknop van de vorststand af, en ik hoor en voel het systeem lopen. Top, want de sokken waren nog drijfnat. 

Om de dag door te komen heb ik het blog, spullen drogen en ordenen, plan voor komende dagen uitwerken (valt er wat te plannen?), e-boek en de bergetappe in de Giro. En ik maak de fietsketting nog even schoon en breng nieuwe smering aan (fiets staat veilig in de keuken). 

De kleding voor morgen ligt klaar: o.a. overschoenen, lange handschoenen, regenjas, buff en reflectievest. Want droog en warm zal het niet zijn, alleen de eerste klim 6% 4.300m zal me wel helpen om wakker te worden. 

‘Mijn ziel in lijdzaamheid bezitten’ is niet mijn grootste kracht, ik ben meer van plannen en regelen. Zo ontdek en verleg ik andere grenzen dan gehoopt. Het voelt net als een dag ziek zijn. 

Een stukje per trein zou een optie kunnen zijn, maar de combinatie van fiets, tassen en een aanhanger is praktisch lastig en mogelijk niet toegestaan. En op TV wordt verslag gedaan van weer 2 dagen complete staking in het OV. 

De aanhanger wordt alleen in Avignon opgehaald, dus daar moet ik ‘m naar toe fietsen. 

Wanneer het tegen 13 uur even droog is ga ik op zoek naar de supermarkt (fermee) en een eethuisje. In een lekker warme en drukke cave eet ik een heerlijke omelet met ‘une demi vin-blanc’. Daarna lekker rozig door de regen terug naar de kamer met de Giro. Het is te doen. En ik zie dat het weer in NL niets beter is, niet dat ik er iets mee kan. 

Grappig als je alleen bent zie je meer om je heen. Naast me in de cave zit een gezin (v+m en 2 zonen van in de 20). De een een stevige stoere vent, de ander het intellectuele deel van het gezin met een baardje en knotje. De laatste houdt hele ‘interessante’ verhandelingen, waarbij de rest van de familie wazig voor zich uit kijkt. Gezellig als je samen bent. Soms. 

Vanavond is mijn restaurant gesloten, dus dat wordt een mueslireep en pinda’s. 

Maar een tijdje bellen met Harmien geeft ook weer - mentale - energie. 

Vanavond probeer ik op mijn iPhone de NL televisie te vinden. 

Vandaag geen cijfers.